آموزه هاى قرآن و معصومين (ع) در مسئله علم و ضرورت آن در تدوين علوم انسانى اسلامى
پدیدآوریوسف فرشادنیا
نشریهمجموعه مقالات روش شناسی قرآن و علوم انسانی
تعداد صفحات13
چکیدهپژوهش حاضر در صدد روشن شدن اين مسئله است كه علم به طور مطلق مورد تاييد قرآن و اهل بيت (ع) است يا اينكه بايد داراى شاخصه هايى باشد؟ مطالعه حاضر به روش توصيفى از نوع اسنادى و با جستجو در منابع كتابخانه اى (مكتوب و الكترونيكى) صورت گرفته است. يافته هاى حاصل از اين پژوهش نشان مى دهد كه: قرآن و اهل بيت (ع) هر دو، نسبت به علم موضع ويژهاى دارند و انسان را به علمى خاص رهنمون مىكنند كه بعد مادى و معنوى را توأمان داشته باشد و آن علم از سرچشمه دين نشأت گرفته باشد. البته نسبت به علوم ديگر علمى كه در راستاى تحقق اهداف اسلام باشد را با رعايت جانب احتياط مجاز مى دانند. در تدوين علوم انسانى اسلامى هم از نظر روش و هم محتوا، قرآن واهل بيت (ع) محوريت دارند، در عصر غيبت نبايد انتظار داشت كه بتوان علوم انسانى كاملا اسلامى بى قيد و شرط توليد و تدوين كرد اما براى رسيدن به اين هدف بايد تلاش كرد و در بحث علوم انسانى غير اسلامى بايد استراتژى «اكل ميته» را مدنظر قرار داد و گزينش را لحاظ نمود.واژگان كليدى: علم، علوم انسانى اسلامى، قرآن، احاديث معصومين (ع)